دنیای من پر از عکس و حرف نگفته

سلام علیک خوبم نه شما چی اره ؟ اما 90 درصدتون نیستید

دلم داره می ترکه احساس سنگینی شدید روی دلم می کنم یه حس عجیبی بهم می گه ننویس اخه می نویسی واسه کی اینجا هیچکی به کسی اهمیت نمی ده نه نت هیچ جا چقدر بده ادم حس کنه هیچکی درکش نمی کنه نتم که شده میدون مسابقه وبلاگی ها می رن توی وبلاگ های دیگه می گن مرسی زیبا بود به من هم سر بزن خوسحال می شم حالا بعضی ها پیاز داغشو زیاد می کنن

منم مثل همه.  شدیم مثل عروسک که همه چیمون مصنوعیه دیگه طاقت ندارم دارم از شدت ناراحتی می پوکم وای خدا دیگه اگه تو این پست هم ببینم نظر تکراری دادن دق می کنم نمی دونم چی می خوام نمی دونم چیکار کنم نمی دونم چی بگم که یکی بفهمه دردم چیه همه شدیم یه جور

وقتی ناراحتی می گیم خدا چرا کسی منو درک نمی کنه اما خودمون هیچ وقت به داد کسی نمی رسیم همه درد داریم اما ....

راستش زیاد امتحان کردم سفره دلم رو پیش خیلی ها باز کردم اما همه بی تفاوت گذشتند چرا همه چی تموم نمیشه  چرا هیچ وقت این چرا ها از بین نمی ره و به جاش هر روز چرای تازه تر به وجود میاد اخه دیگه چیکار کنم خسته ام طاقت ندارم 

دیگه نمی دونم چی بگم حرفمو همینجا تموم می کنم با اینکه هیچی تموم نشده نظر نمی خوام خسته ام از بس دیدم که گفتن قشنگ بود مرسی اخه چیش قشنگه نارا حت بودنه ادما کجاش قشنگه یکم به خودمون بیایم تورو به خدا یکم انصاف رو رعایت کنیم